5 Ağustos 2017 Cumartesi

BU NE İŞTİR AMCALAR,ABLALAR?




BU NE İŞTİR AMCALAR ABLALAR?
-------------------------------

  Kabalık, argo almış başını gidiyor. Üstelik doludizgin… Nezaket; kibarlık budalası gibi algılanıyor. Klasik müzik, sanat müziği dinlemek; üst düzey algılamalarla yalnızlaştırılıyor. Bağırmanın bile farklı algıları; diz çöktürmeleri kural, yasa, gelenek haline gelmiş.

  Amcalarım, ablalarım; birisi; efendice bağırsa, nazikçe taleplerini dile getirse; o birisinin talebini, dilekçesini neredeyse hiç kimse, kurum dikkate bile almayacak hale geldi. Bu nice iştir; amcalarım, ablalarım?

  Kim kime, dum duma, yaşam, yaşanır olur; yaşamdan keyif alınabilinir mi? Bir laf; S..m,sözcüğüyle,sokarım uyarılarıyla başlamadı mı;dikkat eden bile yok. En zarif, en ilmi düşünenler bile bu tür lafların uyarılarına yazgılıymış gibi; önceliğin bu tür efendilere geçmesi; bir kadersel tercih, yoksa eğitimin, öğretimin kapanmayan yaralarının; cerahat fışkırması mıdır?

  Bir tanıdığım;Tekirdağ’ın önemli bir şahsiyeti,bu tür;s..k,eylemine susamış,kösnül efendilerle ilgi şu buluşu yapmıştı; “ Ne büyük şeyleri var;her yere ulaşıyor!” Hâlbuki köy boğası bile tercihlerini, olağan, doğal süreçlerde yapar; üremenin, soylu hatırına; ineğin aşımına yardımcı olur. İnek hazır değil; kızışmam yoksa yan, bile bakmaz; boğa; yani hayvan bile…

 Bunca, sesleniş; S…k ile başlıyor, bir dua, besleme gibi olmuşsa; bunca amca, abla ne işe yarıyor? Bu kadar kurum, müdürlük; adı üstünde; Milli Eğitim, Milli Kültürümüz, Ahlakımız; kemirgenlere teslim edildi de ağlayanımız mı yoktur; amcalarım, ablalarım?

  Taptaze bir olay; kadın, telefonda ki kişiye; en hakiki erkeğin en vurucu argo seslenişiyle; aynı işi yapıyor; yani, bildik o s…k,işini… Hakaretin en güçlüsü sanılıyor; oysa ne hakaret sayıları geldi geçti bu dünyadan; toz duman oldular; eserleri, esameleriokunmaz, duyulmaz oldu…

 Güven Serin 



Hiç yorum yok: